Zawsze mnie fascynowało jak na filmach morduś wyszukuje ofiarę jak igłę w stogu siana. Jak pies tropny czy co, po zapachu strachu?
A może telepatia drapieżnika? To możliwe. Hej!

Mnie też takie rzeczy fascynują, ale tylko wtedy, kiedy scenarzysta potrafi to fajnie wytłumaczyć. Na przykład w Breaking Bad każda rzecz została wytłumaczona, każdy wątek zamknięty i po obejrzaniu serialu człowiek nie czuł niedosytu. :)

No widzisz Kartolus, jakaż to kara posiadać WYOBRAŹNIĘ, umysł samemu musi dopowiedzieć historię której oczy nie widziały a głos nie opisuje ... hehe/

Cóż, jeżeli scenarzysta czy reżyser mają wyobraźnię to niech przeleją ją przed kamerę. Ja jestem tylko zwykłym zjadaczem chleba. Nie wymagaj ode mnie za dużo. ;)

Może tylko przeczytania książki. W jej treści znajdziesz odpowiedź na nurtujące Cię pytania jak i zrozumiesz czemu ostatnie 30min filmu zostało poświęcone na, pozwól, że zacytuję, ,,pół godziny zawali się smętnymi scenami chodzenia Tommy'ego Lee Jonesa w kółko i gadania z innymi dziadkami''. Książka oprócz banalnej historii zawiera przede wszystkim bagaż istotnych dla współczesnego społeczeństwa przestróg.

Książka ma ten sam tytuł? Bo przekonałeś mnie.

Nagroda Pulitzera dla Cormac McCarthego to nie wydmuszka, choć jego charakterystyczny styl, nie zawsze jest idealnie oddany na srebrnym ekranie, poczytaj i poszukaj kinowego jego dziedzictwa

+

Film to samodzielny produkt i znajomość książki nie powinna być wymagana.

Jeśli podtrzymamy się odniesienia do "niedosytu" to tak jakbyś pochwalał, że ktoś zamówił, nie wiem...frytki z kurczakiem, dostał frytki, a kurczak ? "umysł samemu musi dopowiedzieć"...miej Pan wyobraźnię :/ Już mnie irytuje ta w kółko powtarzana, z logicznego punktu widzenia — bzdura.

Bo wg tego założenia logicznego, rozwijając je można dojść, że równie dobrze niech robią film w którym po literach jest wielka czarna kropa na białym tle...a potem niech masy wysilają swoją wyobraźnię i zgadują o co chodziło reżyserowi...każdy zgaduje sobie co chce....no naprawdę wartościowe.
Co to ja mało mam w normalnym, prawdziwym życiu zagadnień i problemów do rozwiązania dla mózgu, że jeszcze w kinie, które ma być rozrywką...też mam się ścierać z niedomówieniami, niejasnościami -> NIEDORÓBKAMI :/ I to ma być WARTOŚĆ :/

Chciałbym zauważyć, że prawa rynku gastronomicznego różnią się nieco od sztuki filmowej bądź jakiejkolwiek innej sztuki. Dzieło (film, obraz, książka, rzeźba) nie musi spełniać żadnych standardów, wymogów ani schematów, aby zadowolić "klienta" (czyt. odbiorcę), który może je przyjąć albo odrzucić. Jeść trzeba, oglądać można. Jeśli mamy do czynienia z intelektualną rozrywką (jak w przypadku wielu filmów np. braci Coen, Polańskiego, Lyncha etc.) należy potraktować poważnie fakt, iż są to filmy dla osób DO-RO-SŁYCH. Co za tym idzie; osób potrafiących posługiwać się nie tylko logiką, ale również - co ważne - rozumieć i akceptować zjawiska abstrakcyjne w różnej postaci (zwłaszcza artystycznej). Jednemu to się w kinie podoba, drugiemu nie; gusta są różne. Nie można jednak zarzucać scenarzystom niedopatrzeń, bo film nie został dopowiedziany; wierz mi lub nie: łatwiej jest napisać zamkniętą historię, która opowiedziana jest od A do Z z wszystkimi szczegółami niż zrobić odpowiednią "wyrwę" w treści filmu, by pozostawić widza z uczuciem frustracji. Tu nie chodzi nawet o to, żeby film zrozumieć na siłę albo za wszelką cenę starać się wyobrazić to, co nie zostało ukazane. Nie każdy film trzeba w pełni rozumieć, by się nim zachwycić. Chociaż przyznam szczerze, że "To nie jest kraj dla starych ludzi" nie jest filmem trudnym w odbiorze i nie za bardzo wiem, gdzie tkwi problem w zrozumieniu jego treści:-)

jak dla mnie brakuje muzyki